De Dood als peetvader

De Dood als peetoom

Een arme man kiest bij de geboorte van zijn 13° kind de Dood als peetoom voor zijn zoon. Als de jongen volwassen is neemt de peetoom hem mee naar het bos en laat een kruid zien. De jongen zal een beroemde dokter worden, als er een zieke wordt gebracht zal de Dood verschijnen. Als de dood bij het hoofd staat, kan de jongen de zieke genezen met het kruid. Maar als de Dood bij de voeten van de zieke staat, is er geen genezing meer mogelijk. Als hij het kruid tegen de dood wil gebruiken, zal het slecht met de jongen aflopen.

Al snel is de jongen de beroemdste dokter van de hele wereld. De dochter van de koning wordt ziek. Degene die haar van de dood kan redden, mag met haar trouwen. De dokter ziet de dood bij de voeten van het meisje en draait haar om en geeft haar van het kruid. De dokter is erg gelukkig, maar de Dood loopt met grote stappen op de dokter af en grijpt hem vast. Hij brengt hem naar de grot met levenslichtjes en uiteindelijk moet de dokter het met zijn eigen leven bekopen.

Dit sprookje krijgt in onze huidige tijd plots een heel andere waarde.
Het euthanasieproces dat momenteel loopt voor het hof van assisen doet er ons bij stilstaan hoe kwetsbaar we als hulpverleners/artsen zijn wanneer we intens betrokken raken bij leven en dood.

Wie staat er allemaal aan het bed van de zieke en wie bepaalt of het kruid al dan niet mag/moet gegeven worden, wie kan de zieke in het bed draaien en het oordeel wijzigen, wiens levenslichtje komt in gevaar?