De rattenvanger van Hamelen

In de stad Hamelen heerst een vreselijke rattenplaag. De hele stad krioelt van de ratten. Op een dag verschijnt een vreemde man die in ruil voor een zak goud de ratten kan verjagen. De stadhouder belooft hem zijn premie en de rattenvanger begint aan zijn taak. Hij fluit een wonderlijk deuntje op zijn fluit en alle ratten laten zich leiden tot in de rivier waar ze verdrinken.
Wanneer de man zijn beloning komt ophalen, lacht de stadhouder hem uit.
"Ik betaal heus geen zak goud voor een half uurtje fluiten." Maar wanneer op zondag alle mensen in de kerk zitten, begint de rattenvanger opnieuw te fluiten en lokt alle kinderen mee de stad uit en de bergen in. Hij sluit ze op in een grot.

In sommige versies van het sprookje betalen de Hamelaars uiteindelijk toch de zak goud en komen de kinderen terug. In andere versies worden ze nooit meer terug gevonden. Een ander verhaar vertelt hoe na 100 jaar ontdekt werd dat de kinderen van Hamelen aan de andere kant van de bergen (in Transsylvanië) een nieuwe gemeenschap begonnen.

Hoe het ook afloopt het verhaal wijst er ons op dat wanneer een stad, een gemeenschap zijn schulden niet aflost, niet rechtvaardig handelt en mensen niet geeft waar ze recht op hebben... het de kinderen zijn die het meest kwetsbaar zijn en als eerste geraakt worden. In onze tijd blijkt dit helaas nog steeds waar.