Wanneer ze rijp worden, vragen, ze zich af wie van hen het het verst zal brengen in de wereld. De vijfde erwt wordt door een jongen met een buks afgeschoten en komt terecht onder een dakkamerraam. In het kamertje woont een arme vrouw met haar doodzieke dochtertje. Het lijkt wel of het meisje niet kan leven en niet kan sterven. Wanneer het lente wordt ziet het meisje pril groen opkomen aan het onderste ruitje en ze ontdekt het erwtje met groene blaadjes. Het bed van het meisje wordt dichter tegen het raam geschoven zodat ze het beter kan zien. Die avond zegt het meisje tegen haar mama dat ze zich beter voelt. "Het erwtje groeit zo goed, en ik zal ook wel weer groeien en opstaan en buiten in de zon lopen!" De moeder koestert mee de hoop en het plezier van het kind en bindt de erwtenrank vast aan het raamkozijn. En zo kwamen de erwt en het meisje samen in bloei en konden genieten van de zon.